UMÓW SIĘ NA WIZYTĘ

STREFA KOBIET

Nietrzymanie moczu

Problem nietrzymania moczu dotyka wielu kobiet, niezależnie od wieku i wykonywanej pracy. Mimo obiegowej opinii nietrzymanie moczu nie dotyczy jedynie kobiet w wieku okołomenopauzalnym, w ciąży i po porodzie (choć znajdują się one w grupie ryzyka). Kobiety wyczynowo uprawiające sport również narażone są na wystąpienie wysiłkowego nietrzymania moczu. Warto wybierać dyscypliny, w czasie których nie występuje zwiększenie ciśnienia w jamie brzusznej (dyscypliny niewskazane: bieganie, crossfit, sporty siłowe).

Wysiłkowe nietrzymanie moczu – najczęstsza postać schorzenia, wynikająca z osłabienia mięśni dna miednicy podtrzymujących pęcherz moczowy. Pojawia się w czasie zwiększonego ciśnienia w jamie brzusznej, np. w trakcie kaszlu, kichania, biegania lub podnoszenia czegoś ciężkiego. Dolegliwość dotyczy częściej kobiet, występuje u co siódmej kobiety powyżej 20. roku życia. W Polsce oznacza to od 2 do 3 milionów osób. Przyczynami wysiłkowego nietrzymania moczu mogą być urazy (wywołane np. porodem, operacją cewki moczowej, radioterapią) lub wady wrodzone. Czynniki współistniejące to np. niedobory hormonalne związane z okresem przekwitania, które mogą zwiększać ryzyko pojawienia się choroby albo spotęgować objawy.

Nietrzymanie moczu z parć naglących to mimowolny wyciek moczu na skutek niekontrolowanego skurczu pęcherza. Towarzyszy mu nieprzyjemne, intensywne uczucie parcia na mocz i konieczność natychmiastowego skorzystania z toalety. Reakcja ta jest wywoływana samoistnie lub przez codzienne sytuacje takie jak zmiana temperatury otoczenia, silne emocje lub stres. Szacuje się, że na tę postać choroby cierpi ok. 22% wszystkich osób dotkniętych inkontynencją.

Należy pamiętać, że nadreaktywność pęcherza (nie zawsze powiązana z nietrzymaniem moczu) i wywołany nią częstomocz mogą powodować także inne czynniki (jak zapalenie nerwów, uszkodzenie warstwy ochronnej nabłonka wyściełającego pęcherz, podwyższona aktywność histaminy, stan zapalny, nowotwór, dysfunkcje układu nerwowego itd.).

Mieszana postać nietrzymania moczu, czyli połączenie dwóch powyższych typów – mimowolny wyciek moczu podczas wysiłku, kichania lub kaszlu z towarzyszącym mu uczuciem nagłego parcia. Około 30% kobiet chorych na wysiłkową postać NTM cierpi równocześnie na nadreaktywność pęcherza.

Nietrzymanie moczu z przepełnienia. Jakakolwiek przeszkoda uniemożliwiająca normalne oddanie moczu powoduje w końcu przepełnienie pęcherza. Prowadzi to do rozciągnięcia jego ścian oraz stałej, niekontrolowanej utraty niewielkich ilości cieczy. Przeszkodę podpęcherzową mogą stanowić rozrośnięty gruczoł krokowy, obniżenie pęcherza lub przedniej ściany pochwy, nieprawidłowa aktywność zwieraczy cewki moczowej.

Możliwe sposoby terapii

  • 1Ćwiczenia

    Wykonywane samodzielnie i pod kontrolą terapeuty.

  • 2Elektrostymulacja

    W przypadku trudności z lokalizacją mięśni i obniżonego czucia tego obszaru.

  • 3Biofeedback

    W przypadku trudności z egzekwowaniem prawidłowego napięcia.

  • 4Terapia behawioralna

    Terapia behawioralna polega na wdrażaniu w życiu codziennym podstawowych zasad ochrony dna miednicy.

  • 5Pessaroterapia

    Pessaria to krążki zakładane i odpowiednio dobrane przez lekarza, pomagające utrzymać narządy rodne w odpowiednim położeniu.

  • 6Tampony podpierające

Pęcherz nadreaktywny z/bez nietrzymania moczu

Przymusowe i naglące parcie na mocz, któremu może, ale nie musi towarzyszyć utrata moczu. Tej formie nietrzymania moczu najczęściej towarzyszą takie objawy jak zwiększona częstotliwość wizyt w toalecie, a także konieczność oddawania moczu w porze nocnej. Przyczyną tych zaburzeń mogą być: czynniki psychogenne, guzy, ciała obce lub infekcje układu moczowo-płciowego.

Możliwe sposoby terapii

  • 1Terapia behawioralna

    Terapia behawioralna polega na wdrażaniu w życiu codziennym podstawowych zasad ochrony dna miednicy.

  • 2Diagnostyczno-terapeutyczna palpacja per rectum
  • 3Trening dna miednicy

    Wykonywany pod kontrolą fizjoterapeuty.

  • 4Biofeedback

    Biofeedback, czyli metoda biologicznego sprzężenia zwrotnego, polega na świadomym treningu czynności pozostających wcześniej poza celową kontrolą.

  • 5Elektrostymulacja

    Za pomocą podobnej elektrody jak do ćwiczeń z wykorzystaniem EMG jest możliwa elektrostymulacja mięśni dna miednicy.

  • 6Ćwiczenia

    Wykonywane samodzielnie i pod okiem fizjoterapeuty.

  • 7Techniki bazujące na relaksacji

    Do których zaliczamy terapię manualną, masaż i ćwiczenia.

Nietrzymanie gazów/stolca

Zaburzenia czynności zwieraczy odbytu mogą wynikać z wielu przyczyn takich jak chroniczne napięcie mięśni zwieraczy, stres, brak ruchu, siedzący tryb życia, zła dieta, stany chorobowe końcowego odcinka jelita czy stany po operacjach urologicznych/proktologicznych i wiele innych.

Najczęstszą przyczyną nietrzymania gazów i/lub stolca są urazy okołoporodowe.

Bez względu jednak na przyczynę dolegliwości i przyjętą metodę leczenia (farmakoterapia, czy leczenie operacyjne), problemy proktologiczne wymagają także postępowania fizjoterapeutycznego.

Przed wizytą u fizjoterapeuty konieczna jest konsultacja z lekarzem specjalistą (proktologiem).

Możliwe sposoby terapii

  • 1Terapia behawioralna

    Terapia behawioralna polega na wdrażaniu w życiu codziennym podstawowych zasad ochrony dna miednicy.

  • 2Diagnostyczno-terapeutyczna palpacja per rectum
  • 3Trening dna miednicy

    Wykonywany pod kontrolą fizjoterapeuty.

  • 4Biofeedback

    Biofeedback, czyli metoda biologicznego sprzężenia zwrotnego, polega na świadomym treningu czynności pozostających wcześniej poza celową kontrolą.

  • 5Elektrostymulacja

    Za pomocą podobnej elektrody jak do ćwiczeń z wykorzystaniem EMG jest możliwa elektrostymulacja mięśni dna miednicy.

  • 6Ćwiczenia

    Wykonywane samodzielnie i pod okiem fizjoterapeuty.

  • 7Terapia manualna

    Terapia manualna to technika terapeutyczna polegająca na pracy z pacjentem przy użyciu rąk specjalisty.

Operacje (taśmy TVT,TOT, histerektomia)

U pacjentek kwalifikowanych do zabiegu z powodu nietrzymania moczu najczęściej wykonywane są zabiegi implantacji beznapięciowych taśm podcewkowych . Polegają one na umieszczeniu pod szyją pęcherza i cewki moczowej taśmy, której końce dalej podążają załonowo (taśmy TVT ) lub w kierunku otworów zaslonowych (TOT).

W przypadku pacjentów z problemem obniżenia narządów miednicy mniejszej stosowane są różnej wielkości i kształtu w zależności od lokalizacji i rodzaju defektu - siatki oraz taśmy mocujące.

Powyższe zabiegi maja na celu poprawienie stosunków anatomicznych ale w żaden sposób nie wpływają na poprawę napięcia mięśni dna miednicy. Fizjoterapia zatem jest niezbędnym elementem terapii wspomagającym długotrwały efekt zabiegu.

W przypadku zabiegu histrektomi ( usunięcia macicy), na skutek osłabienia struktur miednicy dochodzi często do obniżenia narządów miednicy a w efekcie do nietrzymania moczu - wysiłkowego, z parć naglących i postaci mieszanej. Powyższe objawy pojawiają się jako skutek zabiegu i wymagają podjęcia właściwej fizjoterapii.

Jeszcze przed zabiegiem uroginekologicznym wskazane jest podjęcie fizjoterapii tak by pacjent po zabiegu umiał już właściwie aktywować mięśnie i był świadomy w jaki sposób ochraniać dno miednicy podczas codziennej aktywności i sukcesywnie wprowadzać obciążenia po zabiegu.

Zespoły bólowe (vulvodynia, vaginismus)

Zespół bólowy miednicy mniejszej (vulvodynia , vestibulodynia, vaginismus) charakteryzuje się przewlekłym bólem zwykle o charakterze piekącym, palącym, zlokalizowanym najczęściej w okolicy krocza (cewki moczowej, pochwy), a także śródbrzusza, nadbrzusza, krzyża i kończyn dolnych. Ból ten często nasila się podczas korzystania z toalety i aktywności seksualnej.

Ze względu na sąsiedztwo wielu narządów i powiązanych z nimi układów w obrębie miednicy przyczyny bólu w tym rejonie są bardzo trudne do określenia i często wymagają konsultacji innych specjalistów (ginekologa, urologa, gastrologa, proktologa, neurologa, psychologa, seksuologa).

Z punktu widzenia fizjoterapeuty chroniczny ból może by wywołany brakiem równowagi mięśniowej w obszarze dna miednicy i powiązanych z nią struktur anatomicznych oraz zaburzeniami kontroli nerwowo-mięśniowej.

W ramach diagnostyki fizjoterapeutycznej wskazana jest ocena napięcia mięśni dna miednicy podczas badania per vaginum , per rectum lub przy pomocy emg- biofeedbacku w zależności od decyzji pacjenta.

Możliwe sposoby terapii

  • 1Ćwiczenia

    Wykonywane samodzielnie i pod kontrolą terapeuty.

  • 2Elektrostymulacja

    Za pomocą podobnej elektrody jak do ćwiczeń z wykorzystaniem EMG jest możliwa elektrostymulacja mięśni dna miednicy.

  • 3Biofeedback

    Biofeedback, czyli metoda biologicznego sprzężenia zwrotnego, polega na świadomym treningu czynności pozostających wcześniej poza celową kontrolą.

  • 4Terapia behawioralna

    Terapia behawioralna polega na wdrażaniu w życiu codziennym podstawowych zasad ochrony dna miednicy.

  • 5Terapia manualna

    Terapia manualna to technika terapeutyczna polegająca na pracy z pacjentem przy użyciu rąk specjalisty.

  • 6Pomoce terapeutyczne

    Takie jak dilatator i balon dorektalny.

Obniżenie narządów miednicy mniejszej

Obniżenie narządów miednicy mniejszej bywa powiązane z nietrzymaniem moczu, ale jest to osobna jednostka chorobowa. Zdarza się, że dochodzi do obniżenia pęcherza moczowego i przedniej ściany pochwy, tylnej ściany pochwy i odbytnicy, lub macicy. Nierzadko występują defekty mieszane. Macica może wysuwać się z przedsionka pochwy, a w niektórych przypadkach dochodzi do całkowitego wypadania macicy. Często towarzyszą temu problemy w sferze seksualnej, bóle w podbrzuszu, zaparcia, dolegliwości podczas oddawania moczu i stolca oraz stany zapalne. Do obniżenia narządów miednicy mniejszej dochodzi najczęściej u kobiet, które rodziły duże dzieci lub rodziły wielokrotnie drogami natury, które pracują ciężko fizycznie lub wyczynowo trenują sport oraz u osób z nadwagą. Dolegliwości mogą także wystąpić lub nasilić się u pacjentek w okresie postmenopauzalnym. Choroba ma najczęściej charakter postępujący i bez leczenia stopniowo narasta. Im wcześniej podejmie się terapię, tym większa jest szansa całkowitego powrotu do zdrowia.

  • uczucie ciężkości w podbrzuszu i/lub uczucie ciała obcego w pochwie,
  • bolesne współżycie,
  • bóle podbrzusza,
  • bóle kręgosłupa w odcinku lędźwiowym.

Możliwe sposoby terapii

  • 1Ćwiczenia

    Wykonywane samodzielnie i pod kontrola terapeuty (w pozycji odwróconej).

  • 2Terapia behawioralna

    Terapia behawioralna polega na wdrażaniu w życiu codziennym podstawowych zasad ochrony dna miednicy.

  • 3Pessaroterapia

    Pessaria to krążki zakładane i odpowiednio dobrane przez lekarza, pomagające utrzymać narządy rodne w odpowiednim położeniu.

  • 4Tampony podpierające

Zespół
specjalistów

Przyjazna
atmosfera

Wiedza
i doświadczenie

Profesjonalny
sprzęt

Kontakt

Pelvic Medical ul. Gęsia 22A (budynek Hotelu Galaxy) Kraków tel. 12 342 81 80 info@openmedical.pl

MASZ PYTANIE? NAPISZ DO NAS

ALBO ZADZWOŃ

tel. 12 342 81 80